بررسی انتقادی مفاهیمی است که ربط و نسبت بینِ انسان و محیط زیستِ غیر-انسانی آنها را تعریف میکند. اخلاقِ زیست محیطی، یکی از مؤلّفه‎هایِ عمدۀ فلسفه‎یِ زیست محیطی است، که اهمیّتِ هنجاری[2] این ربط و نسبتها را نشان میدهد. ارتباط ربط و نسبتهای بومشناختی با اوضاع و احوال انسانی دستِ کم از زمان داروین بازشناخته شده بود، امّا رُشدِ حسِّ مسئولیّتپذیریِ[3] [اخلاقی] انسان بخاطرِ تخریب آن ارتباط(-ِ) [بومشناختی]، در کتابهایی چون بهار خاموشْ[4](1962) از رِیچِل کارسون و آزادی حیوانات[5] (1975) از پیتر سینگر منعکس شد، که اخیراً افزایش علاقه به این مسئله را برانگیخته است.