اشاره:
آذر منصوری؛ فعال سیاسی و قائم مقام جمعیت زنان مسلمان نواندیش ایران با گشاده رویی گفتگو با آوای هامون را پذیرفتند و پرسشهایی که درباب نقش زنان در سیاست و چگونگی افزایش میزان مشارکت آنان در عرصه عمومی جامعه ایران را مبسوط پاسخ دادند. منصوری از حلقه مشاوران سیاسی رییس دولت اصلاحات و عضو حزب اتحاد ملت اییران اسلامی هست و سالهاست که به عنوان یک فعال سیاسی اصلاح طلب در سطح ایران شناخته می شود و موضع گیری های وی همواره در مسیری بوده که بتواند بستری را مهیا آورد تا زنان ایران اسلامی بتوانند در جامعه و فرهنگ خود نقش موثرتری را ایفا نمایند. باهم این گفتگوی مفصل را در ادامه خواهیم خواند:
آوای هامون: به رغم پیشرفت های محسوسی که در زمینه تحصیلات و مشارکت های اجتماعی زنان در کشور حاصل شده است، چرا زنان هنوز نتوانسته اند سهم شایسته ای از پست های مدیریتی را به خود اختصاص دهند؟
اینکه زنان ایران امروز در کدام نقطه ایستاده اند و اینکه آیا در این نقطه ای که ایستاده اند نقطه مطلوبی است یا خیر ؟به اعتقاد من پرسشی است که به راحتی نمی توان پاسخ روشن و مشخصی برای آن داشت.به هرحال جایگاه امروز زنان ایران برآیندی است از مجموعه ای از ظرفیتها و اقتضائات ک فرصت های و تهدیدهایی که به لحاظ تاریخی و اجتماعی و سیاسی پشت سر گذاشته و نیز پیش رو دارند. آنچه که به عنوان معیار جهانی امروزه در همه کشورها مرسوم است رتبه ای است که اصطلاحا شکاف جنسیتی گفته می شود .این رتبه میزان دسترسی زنان نسبت به مردان را در دسترسی به شاخصهای توسعه نشان می دهدبر اساس آخرین گزارش مجمع جهانی اقتصاد رتبه شکاف جنسیتی در ایران در بین ۱۴۵ کشور جهان ۱۴۱ است.حال اینکه این گزارشها جهتگیری هایی را دارد یا خیر بحث دیگری است .اما به هر حال وقتی شما شاخصهایی مانند مشارکت سیاسی یا اقتصادی یا شاخص کسب و کار را در این گزارش مشاهده می کنی اختلاف معنی داری با آمارهای موجود در ایران ندارد.به نظر من حضور زنان ایران در پستهای مدیریتی تابعی است از مجموعه ای از شاخصها که ارتباط مستقیم با توسعه یافتگی دارد . دلیل این شکاف و فاصله ها به اعتقاد من بر می گردد به اینکه ما با چالش جدی توسعه متوازن ،پایدار،هم ه جانبه، درونزا و با مشارکت آحاد مردم مواجهیم. اگر برنامه های توسعه ای کشور که علی القاعده باید اهداف چشم انداز را محقق کند نسبت که مشارکت ۵۰ درصد جمعیت کشور ضعف داشته باشد هم توسعه با تاخیر خواهد افتاد و از سوی دیگر شکاف جنسیتی نیز سال به سال افزایش خواهد یافت.واقعیتی که بر ما گذشته ، حاکی از این ضعف است.بنابر این پاسخ سوال شما از یک طرف بر می گردد به ضعف برنامه های توسعه در ایران و از طرف دیگر به رویکردی که اساسا اعتقادی نه به توسعه یافتگی دارد و نه با حضور زنان در عرصه های ،فرهنگی ،اجتماعی ،سیاسی و اقتصادی .
آوای هامون: این اعتقاد وجود دارد که در کشورهایی مانند ایران مدرنیته بر آنها عارض شده و یک تحول درونی بوجود نیامده و این می تواند یکی از دلایل عدم مشارکت زنان در سیاست باشد. شما تا چه میزان به این مساله باور دارید؟
البته مفهوم مدرنیته مفهوم بسیار پیچیده ای است که باید از نقاط مختلف و از زوایه دیدهای مختلف به آن پرداخت.شاید بهترین تعریف را گیدنز مطرح می کند که :یک نگاه خاص به دنیا ،یعنی نگاهی که معتقد است انسان سرور و مالک دنیاست و می تواند در جهان دگرگونی ایجاد کند و به موازات آن یک رشته ایده ها و مفاهیم در فرهنگ سیاسی به همراه خود آورد و دنیای جدیدی را رقم زد.این مفاهیم، آزادی ،برابری، خردگرایی لیبرالیسم و …هستند.یعنی به عبارت دیگر اگر بخواهیم از بعد فلسفی مدرنیته را تعریف کنیم بر می گردیم به مفاهیم نو مانند انسان گرایی نقش فعال و سروری انسان در جهان تسلط بر طبیعت خرد گرایی که این مدرنیته بعد اجتماعی دارد بعد اقتصادی دارد بعد سیاسی دارد .بنابر این گیدنز معتقد است که خصلت دوم مدرنیته مجموعه ای از نهادهای اقتصادی مانند تولید صنعتی و اقتصاد آزاد است که مدرنیته را در دوران جدید رقم می زند .در واقع مجموعه ای از نهادهای سیاسی است برای دولت-ملت ها.مدرنیته در ایران هشت دهه است که بعد از شکل گیری نظم نوین جهانی در ایران هم آغاز شد.در سوال قبل هم به آن پرداختم.خلا اصلی دولت مدرن اما خلا الزامات مشارکت سیاسی ملت بود.شما ببینید پهلوی ها که خود را آغاز گر دولت مدرن در ایران می دانست چه الگویی داشت.در مدرنیسم مورد نظر آنان مردم سرگردان و رها هستند و باید توسط نخبگان با زور و اجبار به سوی سعادت و وپیشرفت رانده می شدند.این شیوه دولت مدرن در تضاد با جامعه مدنی و اجزای آن، مثل مطبوعات و احزاب بود و این ضدیت به حدی بود که عملا الزامات اصلی مدرنیزم که باید مقدمه شکل گیری دولت- ملت باشد، کاملا حذف شدند.طبیعی است که نتیجه محتمل چنین رویکرد و رویه ای به نوسازی نخواهد انحامید و زنان نیز در این روند واجد نقشی برای مشارکت سیاسی نخواهند بود.به نظرم چالش اصلی هم به همین نکته بر می گردد. به تحول درونی جامعه می انجامید عملا حذف شده است .
آوای هامون: از نظر شما ضرورت مشارکت سیاسی زنان و حضور آنها در قدرت چیست؟ چه راهکارهایی برای افزایش این مشارکت پیشنهاد می دهید؟ از مشارکت سیاسی زنان به دنیا عرضه کنند.اما این اتفاق علی رغم توفیق نسبی در برخی حوزه ها مثل آموزش نیفتاده است .قاعدتا برای اینکه این هدف جریانسازی بشود باید استراتژی داشت.ضعف اصلی هم بر می گردد به این فقدان استراتژی.به دلایلی که بسیار راجع به آن تا کنون من نوعی حرف زده ام و نوشته ام ،این ضعف استراتژی در نظام برنامه ریزی و سیاستگذاری کشور ما وجود دارد.اما موضوعی که امام در نزدیک به ۴۰ سال پیش بر آن تاکید کردند ،نزدیک به دودهه است که مورد توجه کشورهای در حال توسعه ،توسعه یافته و جهان سوم قرار گرفته است. آنها با این راهبرد فکر کرده اند و در قدم اول به این ضرورت پی برده اند.ضرورت حضور زنان در مقدرات اساسی مملکت که یکی از رموز پیشرفت و توسعه یافتگی است.
آوای هامون: نقش احزاب به عنوان یکی از ارکان جمامعه مدنی برای تحقق مشارکت سیاسی زنان به ویژه در قدرت سیاسی تا چه میزان هست؟ منتها این بر می گردد به اینکه آیا احزاب بازیگران اصلی عرصه قدرت سیاسی هستند یا اینکه در سپهر سیاسی جوامع تا چه حد با ماهیت حزبی شناخته می شوند.به میزانی که این اثرگذاری بیشتر باشد طبیعتا نقش احزاب در افزایش مشارکت سیاسی زنان چنانچه به این ضرورت پی برده باشند و برای آن راهبرد داشته باشند ،بیشتر خواهد شد.تجربه احزابی مانند حزب دمکرات و یا جمهوری خواه آمریکا و یا احزابی مانند حزب کارگر و حزب محافظه کار انگلستان این موضوع را ثابت می کند.حضور انگلا مرکل در قدرت سیاسی آلمان در کنار تواناییهای او مدیون حزبی است که او از آن برخواسته.یا ترزا می نخست وزیر انگلستان و یا تاچر را اگر بررسی کنید از دل حزب محافظه کار انگلستان روییده اند و بالیده اند و امروز در قدرت سیاسی کشورهای خودشان به نقشی اثر گذار در روند صلح و گفتگو دست یافته اند.
آوای هامون: از آنجایی که در ایران، هنوز سیستم حزبی با شاکله ای که در کشورهای توسعه یافته شکل گرفته، به رسمیت شناخته نشده، سهم زنان در فعالیت هایحزب چگونه است؟ احزاب و جریانات سیاسی تا چه میزان توانسته اند بر اساس روابطدموکراتیک در کنار زنان به فعالیت بپردازند؟ احزاب و جریانات سیاسی چه سهمی برای مدیریت ارشد زنان عضو خود قایل هستند؟
واقعیت های موجود احزاب ایران بر مردانه بودن ساختار آنان دلالت می کند.شما همه احزاب را ببینید اعم از اصلاح طلب و اصولگرا.چند نفر ازدبیران کل این احزاب زنان هستند و یا اینکه زنان در ارکان تصمیم گیری این احزاب چقدر نقش دارند ؟شورای هماهنگی جبهه اصلاحات را ببینید این موضوع کاملا روشن می شود.تنها دو زن در این شورای ۲۱ نفره حضور دارند که اساسا به نمایندگی از طرف احزاب زنانه در جمع حضور پیدا می کنند.این تصویر روشنی از ساختار مردانه احزاب ایران است.البته احزابی مانند حزب مشارکت تجربه نسبتا موفقی در این زمینه داشته اند.
آوای هامون: جمعیت زنان مسلمان نواندیش برای افزایش مشارکت سیاسیزنان چه برنامه هایی دارد؟ اهداف بلندمدت این جمعیت چیست؟
این را مقدمه بگویم که احزاب زنانه در نوع خود مولود ساختار مردانه احزاب است.وقتی حزب زنان شکل می گیرد به این مفهوم است که احزاب در مجموع برای جلب و افزایش مشارکت سیاسی زنان برنامه ای نداشته اند و خیلی از آنها حتی هنوز به ضرورت آن هم پی نبرده اند و اگر هم در بزنگاههای انتخابات به این موضوع توجه می کنند به نظر من بیشتر جنبه فانتزی و نمایشی دارد .البته برخی از احزاب در سالهای اخیر به موضوع مشارکت زنان توجه می کنند اما تا زمانی که برنامه مشخصی برای جریانسازی عدالت جنسیتی در حزب خود نداشته باشند طبیعتا این چالش همچنان وجود دارد. عدالت جنسیتی برگرفته از مبانی اعتقادی ماست و تاکید حضرت امام هم بر حضور زنان در مقدرات اساسی مملکت از همین مبانی سرچشمه می گیرد. در دو سطح برنامه های خود را تعریف و به پیش برد.قاعدتا با توجه به نرخ پایین حضور زنان در مجالس ایران و ضرورت افزایش این نرخ که جزئی از راهبرد جریانسازی است از یک سو باید در سطح گفتمان سازی برنامه ریزی می کردیم و از سوی دیگر با تعامل با احزاب و جریان های تاثیر گذار نسبت به اختصاص سهمیه سی درصدی زنان در لیست های انتخاباتی برنامه ریزی می کردیم.خوشبختانه این اتفاق افتاد .در مقطع ثبت نام انتخابات نسبت حضور زنان در مقایسه با ادوار گذشته چهار برابر شد و علی رغم رد صلاحیت تقریبا ۶۵ درشد زنان در انتخابات تعداد حضور آنها در مجلس دهم از سه درصد مجالس قبلی به ۶ افزایش پیدا کرد.باطبع باید تلاش شود این راهبرد در انتخابات آینده نیز ادامه پیدا کند .همان طور که قبلا اشاره کردم به کارگیری این راهبرد تجربه موفقی در جوامع مختلف به جای گذاشته است و ما نیز ناگزیریم همین مسیر را ادامه دهیم .در غیر اینصورت شکاف جنسیتی در ایران کاهش نخواهد یافت .
