دکتر ناصر همتی : گذشته از نگاه تک‌بُعدی دکتر اباذری به موضوع مورد بحث («دید تونلی») که همه جوانب را وا می‌نهد و کل قضیه را به امری سیاسی فرومی کاهد، آشفتگی آشکار در گفتار ایشان، نحوه بیان مطلب – فارغ از لحن یا کاربرد واژگان - بدون رعایت یک چارچوب مشخص شکلی، بی‌حوصلگی و خستگی که در پایان سخنرانی بر آن تاکید می‌کنند، شکل پاسخگویی‌شان به حاضران، تعمیم‌های بلاوجه بسیار، جزمیت در کلام و بیان حکم‌های مطلق و بدون مبنای مشخص پژوهشی یا دست کم اشاره به مطالعات احتمالی و استفاده شگفت‌آورشان از تعابیر غیردقیق (فلان و بیسار و ...) برای گذار از موضوعی به موضوع دیگر؛ همگی از شتاب‌زدگی، ناآرامی و خشم ایشان حکایت دارد؛ وضعیتی که در نهایت به بحث‌های کنونی ختم شده و سویه‌های دقیق، علمی و مستدل سخنرانی‌شان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. نتیجه آنکه: نیمه تاریک این سخنان، روشنگری دردمندانه و از سر صدق جناب دکتر را کم‌سو می‌کند. هرچند یک ذهن آگاه چنین مغالطه آشکاری نخواهد کرد، دور نیست، دست تطاولی که استاد اباذری بر خود گشاده‌اند، نوای «ارغنون»شان را از حافظه‌های ناآزموده پاک کند.