دکتر مصطفا مهرآیین:نیروی اجتماعی نخست همان استادان و دانشجویان حاضر در جلسه بودند که از آنان انتظار می‌رود گفتمان دانش اجتماعی و نخبگی فرهنگی را نمایندگی کنند. نیروی اجتماعی دوم همان موسیقی و هنر توده‌ای پاشایی است که می‌توان انتظار داشت در آن با اشعار توده پسند نه چندان برجسته و همچنین ویژگی‌های موسیقایی متداول در هنر پاپ فعلی داخلی ایران روبه‌رو شد. نیروی اجتماعی سوم نیروی مردمی بود که به این موسیقی گوش می‌دهند و در عزای خواننده خود دست به تجمع می‌زنند و به خلق زبان احساسی می‌پردازند تا آنجا که ممکن است یکی از آنها به شکلی غریب و البته انباشته از سخنان و رنج‌های احتمالی ناگفته مدعی شود که «تا ابد می‌سوزد».