با دیدن هر کودکی به یاد این جمله می افتم و در ذهنم سوالی تداعی می شود که ایا ما توانسته ایم امروز کودکان خود را بسازیم تا فردا انتظار ساختن جامعه ای ایده ال را, از انها داشته باشیم؟
ایا تمامی ضعف ها وکاستی هایی که امروز جامعه ما دارد نتیجه همان بی توجهی یا کم کاری پدران، مادران ومسئولین جامعه ما نیست که درست زندگی کردن را به ما اموزش دهند؟ اینها سوالاتی است که با نگاهی به پیرامون خود پاسخ دادن به آن سخت نیست. متاسفانه در کشورما نسل ها همگی در یک توالی آزمون وخطا قرار می گیرند وتقریبن هیچگاه نتیجه منجر به تدوین برنامه مدونی برای نسل بعدی نمی شود. مشکلات آموزشی نداشتن برنامه کارامد پرورشی وغیر در زمینه کودک تنها بخشی از این فرایندی است که ان را عبرت نگرفتن از گذشته می نامیم. در این سلسله مقالات سعی شده که با نگاهی اجمالی به مشکلاتی که در زمینه کودک که طبق قانون کنوا نسیون بین المللی حقوق کودک، که کودک انسانی است که سن هجده سالگی را هنوز به پایان نرسانده است، نقش جامعه مدنی در برخورد با این مسا ئل را مورد بررسی قرارمی دهیم.
الف: کودکان طلاق
کنوانسیون بین المللی حقوق کودک در مجمع عمومی سازمان ملل در ۵۴ ماده در نوامبر ۱۹۸۹ با ارا ۲۰ کشورعضو به تصویب رسید وهمچنان کشورهای دیگری نیز به این عضویت پیوستند که از جمله ایران در سال ۱۳۷۲ یکی از اعضا این کنوانسیون شد. با توجه به الحاق کشور ایران به این پیمان شرایط قانون مدنی ودیگر قوانین آن در حقوق کودک متفاوت است.
وحال با توجه به عضویت کشورمان در این مجمع تاچه حد به حقوق کودکان پرداخته شده است.
هر چند که پرداختن به مسئله کودکان طلاق بحثی گسترده را می طلبد اما با توجه به محدودیتی که داریم تنها به موارد وراهکارهایی می پردازیم .امید آنکه با دست در دست هم بتوانیم تا حدودی از آسیب دیدن این کودکان جلوگیری کنیم. طبق قوانین کنوانسیون زمانی که کودک از والدین جدا می شود باید مورد حمایت دولت قرار بگیرد و قبول کفالت و یا فرزند خواندگی از طرف اشخاص دارای صلاحیت در وضعیت بحرانی ضروری است وحال در ایران وضعیت کودکان طلاق تاسف بار به بحرانی غیر قابل انکار تبدیل شده است. همانگونه که همگی براین واقفیم که بیشترین امار جرائم، فحشا، اعتیاد و….شامل این کودکان میشود وآمار طلاق در کشور رو به افزایش است جامعه مدنی برای این قشر چه تدابیری اندیشیده است.
با توجه به اینکه از زمانی که والدین برای اختلافات خود وتا مرحله نهایی متارکه مدت زمان زیادی را باید طی کنند جامعه مدنی موظف است که با تقسیم وظیفه بین مراکز مشاوره، متخصصین بهداشت روانی و بخشهای خصوصی علاوه بر مشاوره با والدین و بر حذر داشتن آنها از بد گویی از یکدیگر نزد کودک کمک کنند به کودک خود جهت آمادگی وپذیرفتن شرایط واینکه به آنها دلگرمی داده شود که هر چند والدین شما در کنار هم زندگی نمی کنند اما شما پیوندی نا گسستنی بین والدینتان هستید وبدین طریق وراههایی مشابه از استرس، طرد شدن وبرداشتن بار مشکلات روحی روانی بر روی دوش انها تا حدودی اثرات منفی را کاهش وبا مشاوره های مداوم چتر حمایتی بر سر انها گسترانده ایم.
فریده دهملایی نقاش مجسمه ساز ومدیر وموئسس اموزشگاه ازاد هنری ارتا