هامون: نوشتار ذیل به قلم دکتر مصطفا مهرآیین؛ فارغ التحصیل دکتری جامعه شناسی دانشگاه تربیت مدرس و از جوانان نخبه استان بوشهر می باشد. ایشان عضو هیئت علمی پژوهشگاه انقلاب اسلامی و همچنین پژوهشکده بین المللی زلزله شناسی بوده است. در حال حاضر ایشان به مدت سه سال موسسه علوم انسانی “رخداد تازه” را بنیان نهاده و به مدیریت آن در تهران همت گمارده است. ایشان هم چنین مقالات و یادداشت هایی در روزنامه های اعتماد و شرق و ماهنامه های مهرنامه و اندیشه پویا داشته است.
بی شک یکی از مهمترین موضوعات در حیات اجتماعی امروز انسانی که هم به لحاظ کمی و هم به لحاظ کیفی ذهن عمده انسان ها را به خود مشغول داشته مساله ماهیت روابط عاشقانه انسانی،نظم و منطق درونی حاکم بر آن، نوع روابط عاشقانه عملی شده در تاریخ گذشته انسانی، تحولات صورت گرفته در شکل و محتوای روابط عاشقانه انسانی، فرم و محتوای روابط عاشقانه فعلی انسانها، تاثیر جامعه بر روابط عاشقانه انسانی و بالاخره تاثیر عشق بر ساختار اجتماعی جوامع انسانی است. درگیر شدن با این پرسش ها و پاسخ گفتن به آن ها موضوع دانشی است که اکنون آن را با عنوان نسبتا غریب «جامعه شناسی عشق» می شناسم. در مجموعه یادداشت های آینده می کوشیم نشان دهیم در این قلمرو مطالعاتی از چه موضوعاتی سخن گفته می شود و این موضوعات چگونه صورتبندی و پردازش می گردند.اما، قبل از ورود به بحث جامعه شناسی عشق و مسائل مربوط به آن، در یادداشت نخستین خود نشان خواهیم داد تاکنون متفکران علوم انسانی از منظر چه دانش هایی به مطالعه این موضوع پرداخته اند. شاید طرح این مباحث از این منظر دارای اهمیت می باشد که هر یک از آن ها به نحوی بر شکل گیری دانش جامعه شناختی در خصوص عشق موثر بوده اند و شناخت آن ها به فهم ما از شیوه پرداختن جامعه شناسی به موضوع عشق کمک خواهد کرد:
