گزارشی از نهمین نشست عصرانه ی فرهنگی هامون

«از این گونه رُستن»؛عصرانه فرهنگی هامون درباره ایران درودی

نهمین عصرانه ی فرهنگی هامون به شناخت نقاش معاصر- ایران درّودی- و تحلیل و بررسی تابلوهای نقاشی این هنرمند اختصاص داشت. این نشست در روز سه شنبه ۱۲شهریورماه از سوی نغمه بلالی- فعال فرهنگی- در دفتر هفته نامه اتحادجنوب برگزار شد.
بلالی ابتدا به بیان مختصری از زندگی نامه ی هنری این نقاش ایرانی پرداخت و گفت:« ایران درودی متولد ۱۱ شهریور ۱۳۱۵ در شهر مشهد است. خاندان پدری او از بازرگانان صاحب نام خراسان و خانواده ی مادری از بازرگانان قفقازی بودند که پس از انقلاب روسیه و آشنا به زبان های روسی و آلمانی، نخستین کسی که اولین درس نقاشی را که «نگاه» است، به او اموخت و سپس از زیبایی رازگونه خطوط و حجم ها و جذابیت رنگ ها، برایش سخن می گوید. ایران در سال ۱۳۳۳ پس از پایان تحصیلات متوسطه برای تحصیل در دانشکده ی عالی هنرای زیبای پاریس بوزار به خواهرش که شاگرد رشته ی پیانو در کنسرواتور پاریس بود، پیوست.»

بلالی در ادامه افزود: «درّودی در ۲۲سالگی اولین نمایشگاه فردی خود را در مرکز هنری ایالت فلوریدا در سال ۱۳۳۷ برگزار کرد و توسط شهردار ایالت میامی، کلید طلایی شهر به وی اهدا شد. در بیست سالگی، دل دلبیو- مجسمه ساز معروف فرانسوی- تندیسی از وی ساخت. درّودی برای ادامه تحصیل،به مدرسه ی لوور پاریس، رشته ی تاریخ هنر معاصر وبعد به دانشکده ی سلطنتی رشته ی «ویترای» رفت. سپس در انستیتو آ. سی. ینویورک در رشته ی تهیه کنندگی و کارگردانی سینما درس خواند.»
سپس بلالی، پیام ایران درّودی را برای حاضران در نشست خواد و پس از آن فیلم مستندی به کارگردانی مستانه ی مهاجر که به بهانه ی برگزاری پنجاه و هفتمین نمایشگاه نقاشی اش ساخته شده بود، به نمایش گذاشته شد.
با پایان نمایش فیلم، قاسم تنگسیرنژاد- بخشی از کتاب «در فاصله ی دو نقطه» را خواند، که در برگیرنده ی خاطرات و زندگی نامه ی ایران درودی می باشد.
در ادامه گفت و گو با اشاره به طیف نویسندگان و هنرمندان هم دوره با درودی که قصه ی بازتعریف هویت ایرانی را در جهان معاصر داشته اند، از سوی اسماعیل حسام مقدم مطرح شد. وی در ادامه یادآوری کرد:«این اهالی فرهنگ و هنر در هزارتوهای هویت ای ایرانی اسلامی و مدرن، قصد باز تعریف هویت ایرانی را داشته اند و از اینجاست که که با وجود بهره گیری از تکنیک غربی در آثارشان، باز حسی آشنا و ملموس می بینیم»
پس از آن بحث به سمت آثار نقاش معطوف و گفته شد: در مفاهیم ذهنی و اجتماعی درودی، سکون جایی ندارد، توجه به تضاد در رشد و تکامل، به جست و جوی صادقانه ای برای دریافت و انتقال مفاهیم تاریخی، اجتماعی و سیاسی می رسد که قضاوت اش جز با معیارهای هنری و سیاسی مقدور نیست.
طبیعت را تقریبن در همه ی تابلوهای می شود دید و گل سفید را که مدام در متن سرخ می روید، رشد می کند و امید و حیات را منتقل می کند. حرکت مشتاقانه ی هنرمند به سوی مفاهیم تاریخی و اجتماعی و کوشش او برای ایجاد زبانی نزدیک به مردم در خلق آثارش کاملن مشهود است.
در ادامه اضافه شد: «همیشه در کنار رنگ های تیره که القا کننده و یاس و تاثر اوست، رنگ های روشن فانتزی به چشم می خورد و این خود بازتابی از یک دوگانگی و شکاف فلسفی بین (من) روانی و (من) اجتماعی اوست. درودی نقاشی آگاه به زمان و تحولات سیاسی می باشد که نشانه های آن را در تابلوهایی چون «رگ های ما»، «رگ های زمین» و یا «ازاین گونه رُستن» می توان دید.»
سپس سوالی از سوی رضا شبانکاره به این مضمون مطرح شد که در دسته بندی آثار هنرمندان، آثار درّودی در کدام سبک قرار می گیرد؟ نغمه بلالی در پاسخ گفت:« سبک این نقاش مختص خود او و به هیچ یک از آثار نقاشان سورآل(ذهنی گرا) نزدیک نیست و در واقع سبک او «درودیسم» است.» وی در ادامه افزود: «سورآلیسم درّودی از فرهنگی بارور است که او را قادر می سازد تا به راحتی از سکون به حرکت و از ظلمت به نور دست یازد »
در ادامه مهدیه امیری- روزنامه نگار و فعال فرهنگی- نیز در بررسی تابلوهای نقاش، به وجود نوعی خشونت و ملایمت متضاد در آن ها اشاره و از آن برای پی بردن به شخصیت نقاش اشاره کرد. یکی دیگر از حاضران، صحبت این روزنامه نگار را پی گرفت و با نگاهی دقیق تر، این تضاد را در رنگ های بکار رفته، در تابلوها دنبال کرد و رنگ های مثل آبی و زرد را در مقابل رنگ های قرمز و مشکی دانست. در پایان حسین پاپری، فعال فرهنگی این سوال را مطرح کرد که در حال حاضر آیا بستری برای رشد و شکل گیری نقاشان بزرگ و جهانی در ایران وجود دارد؟ در پاسخ تعدادی از حاضران دیدگاه های خود را مطرح کردند که می توان به این موارد اشاره کرد: ۱- روند غلط تدریس ناشی در مدارس ۲- نبود یک دانشگاه مدرن در این حوزه، که قطعن پیش از آن به یک آموزش و پرورش مدرن نیاز است ۳- عدم توجه کافی به هنر و هنرمند در جامعه ی ایران و معرفی آنان و۴- اینکه به هر ترتیب با وجود تحولات سریع هنری در یک روند رو به جلو،این واقعیتی است که شخصیت های بزرگ هنری باید در آنجا رشد و تحصیل کنند.
در این مراسم لوح فشرده مستند ایران درّودی که حاوی نقاشی های وی هم می باشد، از طرف «بنیاد ایران درّودی» به همه ی حضار اهدا شد.
سه شنبه ی آینده ۱۹ شهریورماه (ساعت ۱۸) نیز دهمین نشست هامون به موضوع «نقد و تحلیل رابطه ی بین توسعه اقتصادی و جامعه مدنی در ایران» اختصاص دارد.

سالنــــامـــه ارغنـــــــون هامـــون (فروش اینترنتی)

فصــــلنــامـــــه نــــامـــــه هـــامـــــون (فروش اینترنتی)

دوهـفتـــــــه نــامـه آوای هـــــامــــون (فروش اینترنتی)

انتـــــشــــــــارات هــــامـــــــون نـــــو (فروش اینترنتی)

نشستن در لژ مخصوص غول‌های ادبی؛ درباب منوچهر آتشی

درباره استاد غلامعباس توسلی؛ حافظه زنده جامعه شناسی

توسلی در سه بزنگاه تاریخی؛ یادداشتی از حمیدرضا جلائی‌پور

آکادمیسین مردم‌مدار؛ یادداشتی از حسین سراج زاده

گزارشی از نهمین نشست عصرانه ی فرهنگی هامون

«از این گونه رُستن»؛عصرانه فرهنگی هامون درباره ایران درودی

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

اخبار مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ