مهدیه امیری دشتی: معاصر بودن زنان ايراني، چيزي فراتر از صرفا مشاركت در گفتمان‌هاي مدرن است؛ بلكه در خودِ كنش‌هاي خردي است كه به بازتعريف فضاهاي زيستي، روابط اجتماعي و حتي سياست‌هاي كلان منجر مي‌شود. اين فرآيند، از خلال مقاومت‌هاي خرد اما بنيادين رخ مي‌دهد؛ زناني كه در محيط‌هاي دانشگاهي، اقتصادي و فرهنگي نقش‌هاي تازه‌اي برعهده مي‌گيرند، زناني كه در انتخاب‌هاي زيباشناختي و سبك زندگي خود، هنجارهاي مسلط را بازتعريف مي‌كنند، و زناني كه در شبكه‌هاي اجتماعي، به ايجاد ديالوگ‌هاي تازه‌اي درباره‌ سياست تفاوت و هويت زنانه مي‌پردازند. همه‌ اينها، مصاديقي از سياست معاصر بودن زنان است....