به گزارش خبرنگارخبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بوشهر، مؤلف کتاب «سندروم عسلویه» در بخشی از مقدمه آن نوشته است: «عرصه عمومی استان بوشهر پس از دهه‌ها سیاست‌گذاری و مدیریت کلان که از تفکرات متفاوت و متنوع نشات گرفته‌اند، دچار عارضه‌هایی شده که همچون ارواح بی‌تدبیری در اتمسفر استان بوشهر سرگردان و همچون جعبه پاندورا در کل عرصه عمومی جامعه رها شده‌اند و سر بازگشت به درون جعبه را ندارند. این اشباح سرگردان را می‌توان در عارضه‌هایی مانند مرگ جامعه، آنتاگونیسم در فضای عمومی، سزارین نو-اصلاح‌طلبی / نو-اصول‌گرایی، سیاست‌زدایی از کنش‌های سیاسی، مرکانتیلیسم اخلاقی، سکته در توسعه پایدار و سندروم عسلویه خلاصه کرد.»
اسماعیل حسام‌مقدم در ادامه مقدمه آورده است: «حال با توجه به هفت عارضه مذکور، جسم و جان استان بوشهر به تمامی با معضل و مساله مواجه است؛ مسائلی که در نهایت می‌تواند زیست روزمره مردم را مختل کند. این کتاب در دو بخش تنظیم و تدوین شده است: در بخش اول که شامل ۲۴ جستار در زمینه عارضه‌های توسعه ناپایدار و نامتوازن بر کالبد و روان استان بوشهر است که تلاش شده است که موقعیت گفتمانی استان بوشهر را توصیف کند و یک تصویر کلی از وضعیت را به دست بدهد. تصویری منسجم که از این کالبد و روان از هم‌گسیخته می‌توان ارائه کرد، همان ترکیب توصیفی سندورم عسلویه است که عنوان کتاب نیز به همین دلیل انتخاب شده است.
در بخش دوم کتاب که شامل ۷ جستار است تلاش شده که راه‌حل و راهکار رهایی از وضعیت پیش‌آمده مبتنی بر هنر و ادبیات تشریح شود. به نظر می‌رسد که روایت‌گری و گفت‌وگو در وضعیت پیش‌آمده، شاید تنها راه‌حل مساله و رهایی از نابودی و زوال جغرافیایی-تاریخی-اجتماعی استان بوشهر باشد».
