شاید همه ما در سن کودکی،به نوعی، این وضعیت را تجربه نموده ایم که به ما آموزش می دادند که نام، نام خانوادگی، اسم پدر و آدرس منزلمان چیست، که اگر در جایی گم شدیم و از خانواده، دور افتادیم، با معرفی خود و همچنین با کمک دیگران، بتوانیم به خانواده بازگردیم و خانواد، تلاش می نمود تا هر آن چه که در توان دارد به کار بندد تا ما به رشد فیزیکی، رشد روانی-اجتماعی، رشد احساسی، رشد ادراکی، رشد روابط انسانی و رشد شخصیتی برسیم ولی چرا این فرآیند، در ادامه با چالش های روبه رو می گردد که موجب می گردد تا از مسیر خود خارج شده و توانمندی های پنهان ما ، آشکار نگردد و هر شخصی، به سمت ناکجا آباد خیالی خود، در حرکت باشد.
در فرایند رشد و پیشرفت انسا ن ها، نقش سیستم پرورشی و آموزشی هر جامعه ای، بسیار پر رنگ بوده و نقش محوری را بازی می نماید ولی وقتی که این سیستم را مورد ارزیابی قرار می دهیم، می بینیم که هدفگذاری و مسیر دستیابی به هدف های مشخص شده در این سیستم، به شایستگی انجام نشده است و نه تنها یاریگر ما در زندگی نخواهد بود بلکه ما را به بیراهه می کشاند و حتی موجب می گردد تا فراموش کنیم که سال های زیادی است که مسیر زندگی خود را گم کرده ایم و آدرس درستی نیز، برای پیدا کردن خودمان نداریم!
به نظر من اگر بخواهیم این سیستم را در یک جمله تعریف نمایم می توانم بگویم، سیستم آموزش و بدون پرورش در ایران یعنی: ” هر روز، یک نفر بیاید و به ما بگوید، ما باید خوب باشیم” ولی نمی گوید و در عمل هم نشان نمی دهد که خوب بودن یعنی چه؟ و چگونه باید خوب بود؟
ما مفید بودن و بزرگ شدن را تمرین نکرده ایم و فضایی نیز برای تمرین، نداشته ایم در حالی این مهم، وظیفه سیستم پرورشی و آموزشی جامعه می باشد تا با فراهم نمودن فضای تمرینی مناسب، ما را یاری نموده تا مسیر درست زندگی خود را انتخاب کرده و نقش های گوناگون خودمان در زندگی را، به شکل شایسته ای ایفا نماییم.
رشد نمودن و توسعه یافتن، نیازمند سیستم پرورشی و آموزشی متناسب و توانمند است که بتواند از فرایند رشد و توسعه، پشتیبانی نماید و برای داشتن یک سیستم پویای پرورشی و آموزشی متناسب وتوانمند، دو گام مهم و اساسی، باید برداشته شود:
۱.ساختن یک مدل پرورشی و آموزشی متناسب و قوی و همچنین، درست اجرا نمودن آن و یا اینکه از یک الگو و مدل متناسب و مفید، در جهان، استفاده نماییم.
- منافع جمع را فدای منافع فردی نکنیم و به راستی، خواهان پیشرفت باشیم.
ولی آنچه که روشن و مشخص می باشد این است که، همه چیز برای رشد و پیشرفت فراهم بوده و هست، ولی به دلیل لجبازی های هدفمند! ، خواهان رشد و پیشرفت این مرز و بوم نمی باشیم و تا خیلی دیرتر نشده! باید کاری کنیم، وگر نه، در تاریخ هم، جایگاهی نخواهیم داشت، چه برسد به آینده!!