۱)این یادداشت حول یک معما سازمان یافته که ریشه در تضاد میان واقعیت(مشاهده) و نظریه دارد: تضاد میان رشد یک گروه یا قشر و طبقه «مصرفی» که به تسامح می توان آن را اشرافیت ایرانی دانست و الزامات نظریه مدرنیزاسیون و توسعه اقتصادی. معما این است: چرا در حالی که جامعه ما از یک سو در وضعیت فرآیند مدرنیزاسیون و توسعه اقتصادی بسیار کند قرار دارد و از سوی دیگر به نظر می رسد همین فرآیند حداقلی خلق و انباشت و توزیع ثروت در آن تا حدودی قانونمند و آشکار شده است و ایدئولوژی رسمی نظام سیاسی نیز خود را در مخالفت با دنیازدگی و مصرف و کالایی شدن و بازار سرمایه تعریف می کند، به یکباره در یک فاصله زمانی ده ساله با حضور نشانه های اشرافی گری و مصرف افراطی در یک بخش محدود از جمعیت خود و حسرت آن در بخش وسیع تری از جمعیت خود مواجه می شود و خود را با این پرسش روبرو می بیند که این گرایش افراطی به نمایش ثروت و مصرف و کالایی کردن تن و شخصیت و روح و روان ریشه در چه عواملی دارد و به کدام زمینه اجتماعی باز می گردد؟
۲) اشکال متفاوت و متنوعی از نمایش ثروت و مصرف و گرایش به ثروتمند زیستن در جامعه وجود دارد: می تواند کوتاه و موقت باشد مانند لباس گران پوشیدن یک خانم و داشتن آرایش گران در یک مهمانی عروسی، می تواند سازمان یافته و توده ای تر باشد مثل شکل گرفتن یک منطقه یا محله یا یک بخش از یک شهر که به عنوان «محله بالانشین» شناخته می شود؛ می تواند انباشته از احساس و میل به نمایش شخصی باشد مانند به نمایش درآوردن ماشین های گرانقیمت و استفاده از لوازم شخصی گران مانند ساعت و کیف و …،می تواند کاملا غیر شخصی و سازمانی باشد مانند تشریفات مجالس و جلسات رسمی نهادها وشرکت های دولتی و غیر دولتی؛ می تواند همراه با احساس خوشحالی و اعتماد به نفس باشد مانند نمایشی که جوانان وابسته به خانواده های ثروتمند از خود به نمایش می گذارند، می تواند ترسناک و همراه با وحشت باشد مانند زمانی که فردی از طبقات پایین با قرض گرفتن و وام گرفتن و مقروض کردن خود در پی ارائه یک نمایش ثروت از خود می باشد؛ می تواند همراه با ایمان باشد و تعصب آنگونه که یک ثروتمند امروزی مبتنی بر ایدئولوژی سرمایه از خود و ثروتش در مقابل دیگران دفاع می کند، می تواند فارغ از هر گونه تعلق و نمایش باشد آن گونه که یک ثروتمند سنتی آن را موهبتی از سوی خداوند می داند و تنها به هنگام سپاس از خداوند آن را به زبان می آورد…..وجود این اشکال متفاوت و متنوع نمایش مصرف و ثروت البته نباید به معنای آن باشد که ما قادر به یافتن اصول و وجوه مشترک میان آنها نیستیم و نمی توانیم در خصوص چگونگی نمایش ثروت و مصرف(How) و چرایی آن(why) به بیان تبیین های نظری بپردازیم.
