در واقع کتاب پرسش های زندگی نوشته ی فرناندو سَوَتِر، در ده فصل و دو بخش پیشگفتار، خواننده را با مضامین کم و بیش ازلی و ابدی مفاهیمی چون: انسان- خدا- عشق- زندگی- مرگ- فلسفیدن و اندیشیدن- جاودانگی (میرایی و نامیرایی) و … آشنا می سازد. در این میان نویسنده تلاش دارد که در هر فصل از کتاب را که به موضوع مشخصی ختصاص داده، با برجسته کردن تفکرات یکی از نمایندگان فکری آن حوزه، آن مفهوم را بسط دهد. او در این میان تمایل دارد، مخاطب را با پرسش گری، دعوت کند که آن مفهوم و یا نظریه را به چالش بکشد. فرناندو سوتر به گفته ی خود، در این کتاب سعی کرده خواننده را به نوعی به فلسفه ورزی دعوت کند. وی بر این باورست: «… فلسفه نوعی تمرین فکری است،لذا به کارآموزی و دانش نیاز دارد. فلسفی اندیشیدن صرفن تکرار اندیشه های دیگران نیست…» سوتر در ادامه به ضرورت و نیازمندی انسان به فلسفه می پردازد. وی از توماس نیگل، نقل می کند:«دل مشغولی اصلی فلسفه، زیرسوال بردن و درک اندیشه های متداولی است که همه ی ما هر روز بدون آن که درباره ی آنها فکر کنیم به کارشان می گیریم» نویسنده ی کتاب “پرسش های زندگی” در جای جای اثر خود تلاش دارد، ضرورت اندیشیدن و شک و تردید کردن و چرایی و چه گونگی رخدادها و اعمالمان را درطول زندگی به خواننده اثر یادآوری کرده تا در طول زندگی روزمره خود بدان بپردازد. وی به طبع ِ از کانت، عقیده دارد فلسفه ورزیدن یک روش است، یعنی راهی که فکر در امتداد آن سفر می کند، و نوعی شیوه ی نگاه کردن به چیزها و پرداختن به برهان هاست. سَوَتِر باور دارد که برای فلسفیدن و درنگ کردن، بهتر است از مرگ آغاز کنیم. وی می نویسد:«میل دارم این طور فکر کنم که آنچه فلسفه به آن می پردازد زندگی است، همراه با معنای زیستن و اینکه چطور می توانیم زندگی کنیم… آدمی هنگامی که شروع به فکر کردن درباره ی زندگی می کند بر میرایی(ناپایداری) خود، آگاهی می یابد»
