بسیار تلاش شده است تا عشق و عقل را در دو سوی ضد هم و ستیزه جو نشان دهند. عقل را دارای منطق و عشق را عاری از آن جلوه دهند، اما این دسته بندی در این نوشتار پذیرفتنی نیست. این نوشتار عشق را یک روی کرد می‌داند و عقل را یک ساز و کار یا سامانه و مکانیسم. روشن است که روی کرد و ساز و کار نمی توانند با هم سنجیده شوند. هر روی کردی می تواند در درون خود ساز و کاری داشته باشد. چرا این جدایی روی داد؟ پاسخ این است که عشق را در محیطی تفسیر و تشریح می کردند که با عشق بی گانه بود. دلیل دیگر هم این بود که محیطی خَردگریز را به رسمیت بشناسند تا هر آن چه که لازم است بدون دلیل و برهان پذیرفته شده را در آن جای دهند. یک فضای تهی از هر گونه ساختار و بافتار تا بتوان به آسانی آن را مهندسی کرد و پاسخ گوی کسی هم نبود.
