انجمن اندیشه هامون ایران:
بیانیه ای درباب توجه به کودکان در جهان امروز
جهان مدرن با همه بخت یاری ها و شکوفایی های اش، اما رنج و زخم را به وجهی مداوم و مکرر برای انسان و طبیعت به همراه آورد. جنگ ها، نزاع های قومیتی و نژادی، آلودگی محیط زیستی، شیوع بیماری ها، فقر، خشونت و ظلم به چیزی همواره تکرارشونده در جوامع انسانی مبدل گردیده و نخستین قشر و گروهی که از این وضعیت نابسامان آسیب می بینند؛ همانا کودکان هستند. کودکان خردسال و نوجوانی که سنگینی بار ناملایمتی ها را به سکوت بر دوش می کشند. سکوتی که هرگز بویی از رضایت را در خود ندارد بلکه دلالت بر ناتوانی و ناگریزی او دارد. کودکان در وضعی که فقر بی داد می کند و “کودکان کار” می شوند، خشونت های والدین بر آنان نازل می شود و “کودکان بدسرپرست” می شوند، جنگ و منازعه آنان را آواره و سرگردان می کند و “کودکان جنگ زده” می شوند، زلزله و سیل آنان را از خانواده محروم می کند و “کودکان بی سرپرست” می شوند، جدایی والدین آنان را به “کودکان طلاق” بدل می سازد، چه سهمی می توانند از شادی و لبخند از جهان بگیرند؟ کدام قانون وجود دارد که حق شادی را به کودکان ببخشد و آنان از ته دل بخندند و لحظه ای در این حق خویش شک و تردید نکنند؟
