“از برف هم که می گذرد/تاریکی جهان تو را جیغ می کشد/آن زن که تکیه داده بر اکنون/سرد است و باز مسلسل ها/سرگرم قطع حوصله ی عشق/پشتم چه تیر می کشد آن روز…” (محمد بیابانی)
جریان زندگی روزمره، جریانی است که همه کنشگران جهان اجتماعی در آن مشغول به زندگی و فعالیت هستند و فراگیری آن به حدی است که مانند هوا آنها را دربرگرفته است . همین نزدیکی بیش از حد واحساس یکی بودن کنشگر با زندگی روزمره باعث احساسی از پیش پاافتادگی و عادی بودن امور می شود که به موجب آن فکر می کنیم، همه احساسات و تجارب جاری در متن این زندگی را با جزئیات شان می شناسیم .
