حیدر کاشف: این یادداشت واگویه ایست چند ساحتی، نگاهی ست از دریچه های مختلف به مسئله اصناف. از درد دلی مختصر تا جایگاه اصناف در نظام اقتصادی و سیاسی کشور.
الف: برای چون منی که یکی از ملیونها فارغ التحصیل دوره صدارت محمود احمدی نژاد بودم، و هزاران جوان دیگری که درمانده و ناامید از اشتغال این در و آن در میزدیم، «بازار» پناه آخر بود. گرچه که از بخت بد نسل ما اوضاع کسب و کار در این سالها هم دستکمی از بازار کار ندارد، اما همین آ ب باریکه، مامنی بود برای برآوردن نیازهای مالی دستکم خودمان.. عجالتا جوانی نسل من، فارغ از تخصص های مختلف بجای صنایع و مشاغل مرتبط، دارد در بازار سپری می شود و از آن جهت که نسل جوان تحصیلکرده و آشنا به دانش روز هر حوضه ای را دچار دگرگونی می کند ، بازار نیز دچار تغییرات عمده در تنوع کسب و کارها و شکل آن شده است. این از محدود اتفاقات خیر این سالهای حوضه اصناف بوده است.
اگر ریشه یابی کنیم این دست تجار، از بدنه سنتی بازار نبوده و کسانی اند که از بیرون و با سوء برداشت و بدفهمی که از روند کسب و کار داشته اند وارد این فعالیت شده اند. شاکله اصیل بازار همچنان شرافت و انسانیت را تومان دارد.
ی: دست آخر بر نقش اجتماعی بازار به عنوان پیشانی و نمودار شهر تاکید می کنم. داشتن بازاری قوی، با سطح رضایتمندی بالا از سوی هم بازاریان و هم مردم، یقینن ضامن توسعه پایدار خواهد بود. اصناف نیازمند توجه بیشتر به ابعاد مختلف این حوضه اند، از آموزش و مدیریت صحیح روندهای بازار گرفته تا فرهنگ و معماری بازار…
